W czwartek w dwóch miastach - Warszawie i Gdańsku - wystartowały wystawy dwóch klasyków warszawskiego szablonu. W trójmiejskiej Tubazie swoje sitodruki pokazał SC Szyman, zaś w stolicy, przy ul. Grzybowskiej 6/10 obejrzeć można było obrazy Simpsona. Fizyczna obecność w obu miejscach nie była niestety możliwa, wystawa Szymana musi więc na nas zaczekać.
Simpson prezentuje kolejną odsłonę swej twórczości pod wymownym tytułem "Socjalidarność". Posługuje się charakterystyczną mieszanką kodów popkulturowych, czerpanych zarówno z dorobku amerykańskiej, jak i rodzimej ikonosfery. Jego malarstwo, nawiązujące wprost do estetyki pop-artu, jest oszczędne w formie, ale niezwykle interesujące wizualnie i intrygujące intelektualnie. Każdy z obrazów stanowi swoisty rebus, który zmusza do namysłu i odkrywania kolejnych warstw znaczeń.
Jeszcze ciekawsza jest jednak idea leżąca u podstaw twórczości tego artysty - totalna krytyka dominującego obecnie systemu społeczno-polityczno-gospodarczego. Simpson, w przeciwieństwie do większości artystów wypowiadających się w tej kwestii, atakuje jednak system nie z pozycji lewicowych, lecz liberalnych. Receptą na obecne problemy wolnego rynku jest wg niego "jeszcze więcej wolnego rynku".
Uzupełnieniem wypowiedzi artystycznej jest towarzysząca wystawie broszura, przytaczająca wymowne dane i fakty. Można zapoznać się z nimi również na blogu twórcy: http://www.simpson00.com/blog/broszura-socjalidarnosc/
Pozostając pod wrażeniem malarstwa Simpsona i spójności jego intrygującej wypowiedzi artystycznej, a także zgadzając się z problemami, na jakie wskazuje, nie mogę się jednak powstrzymać od komentarza do radykalnych idei neoliberalnych, które wskazuje jako remedium.
[MR]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz